Przy ulicy Stefana Żeromskiego, na parapecie salonu Plusa, nieopodal zielonogórskiego Ratusza siedzi zapracowany Bachus imieniem Informatikus Ekonomikus. Całymi dniami wpatruje się w monitor swojego komputera, jednak nikt nie wie, co on właściwe robi. Jest to wielka tajemnica. Bachusik zdradził jedynie, że pisze programy, jednak więcej nie chce powiedzieć, prawdopodobnie w obawie przed wścibskimi oczami. Przechodnie wolą go nie zaczepiać, ponieważ kieliszek, który trzyma w wolnej ręce wygląda trochę jak dzwonek, więc Informatikus w każdej chwili może nim komuś przydzwonić.

Miejska legenda wskazuje, że: „Jeśli Informatikusowi Ekonomikusowi nie uda się czegoś sprzedać, będzie to koniec Zielonej Góry i świata”. Ile w tej legendzie jest prawdy ciężko ocenić, jednak z obawy o swoje życie mieszkańcy nie przeszkadzają mu w ciężkiej pracy.

Odsłonięcie Bachusika zbiegło się w czasie z wernisażem pt. „Bachusiki przed i po” autorstwa Artura Wochniaka, podczas którego mieszkańcy Zielonej Góry oraz turyści mogli zobaczyć wczesne szkice, projekty, a także gliniane formy Bachusików